Pencereme asılırken yalnızlık...

içten içe kanadý sevdanýn
boran yiyen kanadý

kýrýldý kalem
kesildi ceza
hükmü infaza kaldý
ve bu hangi cellada
hangi hak hangi yasa diye yazýldý...

bu nasýl karanlýk ki geceyi aratan
bu nasýl fýrtýna nasýl kasýrga
dudaklarýmý sahra misali kavuran

yol alýyorken hancý sofrasýna
yokluðunda uzayan saçlarýmý
þimdi sersem de yollarýna
sen hangi kutba yol alýrsýn
ben hangi ekvatora

þarkýlarýmýz eþlik ediyor bak iþte
küflü kalabalýk yerlerde
“o güzel günler için bilmem yanýyor musun” diye
sesimin tellerine asýlýyor
sarý naðmeler sesin yerine

özlem meðer
serserim diyen sýcak nefesinmiþ
ve uzaklýðýn
soluduðum hayalinden de betermiþ

hayýr bu böyle olmayacak
bu sokaklar çözülmeli
bu caddeler tükenmeli
ve her kör dem olduðu gibi
seninle yine o geceyi
iþte o gözlerimizle içmeli

hasretle akarmýþ þiir
haykýrýrmýþ baþýma dalaþan rüzgar
nehirler dinlenirmiþ
seni benle buluncaya kadar

yok böylesi
karanfil týrnaklarýmla
yüreðime kazýyorum þimdi adýný

hadi uzat kollarýný
kalsýn senfoniler

bitsin bu med cezirler
azat et bu sefil yaðmurlarý iliklerime
ve hiç bekleme
arabesk bir þarký býrak
sana açýlan
çürük tahtalý pencereme…



AA
Sosyal Medyada Paylaşın: