Allahým ne çok özledim onu ne çok
O aðdalý bakýþlarý tütüyor gözlerimde
Burnumun direði sýzlýyor onsuz her nefesimde
Yeryüzünün gölgesi o karanlýk gecelerde
Hasret karasý türküler demleniyor yüreðimde
Vurulduðum günden beri mavzer bakýþlarýnýn süngüsüyle
Ne çok özledim Allahým onu ne çok...
O güneþi utandýran kaçýp afaklara saklandýran gülüþünü...
Özledim gamzelerinde sönen dudaklarýmýn yangýnýný...
Ne çok sevdim Allahým onu ne çok!...
Yerden göklere kadar ulaþan hasretim uyanýr
Ve mezhebini deðiþtirir özümde uyuyan lisan
Aðlarým utanmam bilsem ki döner
Gittiði yerden meyyitler
Özümü baðýþlarým...
Özlemim!
Bu iþtiyakýmý kýnama!
Sürüldüðüm günden beri gözlerinin cennetinden
Bil ki cehennem ateþlerindeyim
Hayal;
Güzel yüzünün serabýyla þarhoþ olup
Hasretine kadeh kaldýrýyorum
Dalgalanýyorum sýð sularýnda göðsünün
Vasfýmý bulamýyorum hiç bir mevsimde
Nihayetinde gözlerin dikiliyor gözlerime
Ve efsunlanan ruhumun sevdasý
Sonra cismimi saran günahlarýmýn kavgasý
Varsa yoksa benliðimi alan siyah gözlerinin edasý
Ne çok özledim Allahým onu ne çok!
Allahým sen istemezsen ayrýlýklarda olmaz
Sen yazarsan alnýma kavuþmayý
Feriþtahý gelse ayýramaz
Allahým ben mi istedim onu bu kadar çok sevmeyi
Ben mi istedim o kara gözlerinin aþkýyla közlenmeyi
Her þiirin nakaratýnda o kara gözleri tasfir etmeyi!
Ne çok özledim Allahým onu ne çok!
Ne çok sevdim Allahým onu ne çok!...
Nuray AYHAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.