Ey sevgili toprakla kadim dost ve cesur er
Sen bizde güneþten de, ateþten de sýcaksýn.
Gün doðmasa âlemde, viran olsa da her yer
Sen gamlý gönüllerde alevsiz yanacaksýn.
Yazgýn çiledir amma, yýkýlmaz tacý tahtýn
Can mihnete düþmüþ ki; o gün nurlu sabahtýn
Kaç zümreye takdirle, ýþýktýr acý bahtýn
Ufkumda hilâlvâri, izahsýz döneceksin.
Bir endiþe duymakta, yürekler azarýndan
Sunsan bize bir çeþni, þehâdet pazarýndan
Yokluk günü mahþerde müminler mezarýndan
Mahzun dirilir, sense; fezâdan ineceksin.
Hasretli beyandýr bu, çetin kutlu beyan ki;
Sen bir yarasýn içte, kabuksuz yara sanki;
Sönmez ki; bu kor sevda, sorarsan ne zaman ki;
Göklerde güneþ sönse; o vâkit söneceksin.
Mef’ûlü / mefâ’îlü / mefâ’îlü / fe’ûlün
mehmet ziya dinç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN