DÝNLE
Dinle!
Gencecik bir anne,
Ninni söylüyor yeni doðmuþ bebeðine
Yýkýntýlar arasýnda, bir yerlerde
Baðdat’ta, Musul’da, Kerkük’te, Felluce’de,
Ölü bebeklerin ninniyi duyamayacaðýný
Bile bile.
Anýmsa! Dün de,
Kývrým kývrým kýzýl alev yumaklarý
Yükselirken göðe,
Ölüm saçýyordu gözü kanlý canavarýn elleri
Gökten yere.
Ve ninni söylüyordu gencecik bir anne
Hiroþima’da, Nagazaki’de bir yerlerde
Kucaðýndaki bebeðe.
Bir oyuncak tutuyordu elleri sýmsýký
Bebeðinin onunla bir daha oynayamayacaðýný
Bile bile.
Dinle!
Toz duman içinde tepiniyor
Kudurmuþ bir canavar.
Ölürken masum çocuklar beþer- onar,
Annelerinin ninnilerinde aðýt var, yas var.
Ama hayret!
Daðlarý delip, gökleri parçalarken annelerin feryadý,
Ne iþiten, ne umursayan var.
Bütün yürekler nasýrlaþmýþ,
Saðýrlaþmýþ tüm kulaklar.
Dinle!
Ninnileri yok artýk annelerin.
Hýçkýrýklar yýkýntýlardan yükselen göðe.
Barut kokusu ve ölüm el ele.
Kan çamuru topraðýnýn altýnda
Yeþerememiþ fidanlar.
Bir de
Adý konmamýþ, ya da oyuncaklarý ellerinde
Çocuklar.
Dinle!
Hýçkýrýklar da kesildi birden bire!
Soluk ister, can ister doya doya
Hýçkýrmak bile!
Kýrýp adaletin tokmaðýný
Masallar anlatanlar özgürlük- insanlýk üstüne
Arýnamazlar asla zýrhlarýndaki bu kirden,
Yýllarca okyanuslarda
Yýkansalar bile!
Günay Saraç
(28 Kasým 2004, Pazar, saat 07.00 _ 10.00 arasý.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.