HUZURUM SENDE KALDI

HUZURUM SENDE KALDI

Dün gibi hatýrýmda ellerimi sýmsýký tutuþun,
Bildiðim bileceðim en tatlý dokunuþtun.
Yüreðimden, gözümden, dilimden,
Nefesimden önceydin, ciðerime süzülen.

Günden güne serpildin, ele avuca geldin.
Nükteyle nanik yaparken yoktu bir derdin
En yakýnýnda hep beni görmek isterdin.
Baþýn göðsüme yaslandýðýnda yoktu senden mutlusu.

Býrakmazdým gönlümden uzaða,
Aklým çýkardý yüksek desibel sesinde
Kulaklarýmla oynamayý ne severdin.
Hakikatten en son ne zaman sevmiþtin?

Büyüdün okullu oldun,
Canýn nerede isterse orada çalýþýrdýn.
En çok da televizyon olan oda da çalýþmayý severdin.
Bu yüzden hiç bir diziye baðlanmadým..

Hayatým bitmiþti senin hayatýn baþladýðýnda,
Öncelik senindi tüm dünya karþýsýnda,
Yarýnlar, alkýþlar senindi ,dualar senin,
Bu yüzden yarýnlarýmýn hesabýný asla yapmadým.

En çokta en yorgun anýmý bulur puding diye tuttururdun,
Yarýna bekleyemez hemen sevin isterdim,
Gözlerindeki mutluluk mutluluðumdu,

Bu yüzden
Baþka bir þey sever miydim
Unuttum….
Daha büyüdün çocuklarýn oldu elmas damlasý,
Onlar da sen gibi en kýymetlim.
Onlar güvendiðin bende kalýrdý..
Düþünüyorum; ben sizi býrakýp hiç gitmedim..

Þimdi sen benim elimden tuttun,
Elin elimden düþtü, gözün gözümden..
“Huzuru sende buldum annem” derdin!

Þimdi beni huzur evine býrakarak bedel mi ödedin annem?
Huzur/u/m sende kaldý..

Baþka bir sever miydim?
Unuttum ben annem.

Sosyal Medyada Paylaşın: