Hep baharý beklemeliyim doðanýn canlanmasý için Otlar, çiçekler, karýncalar, börtü böcek görünmeli Dallarýna özsuyu yürümeli yüzyýllýk aðaçlarýn Doða her yönüyle güzelim insanlara gülmeli
Hep baharý beklemeliyim mektup gelmesi için Yoksa ne tatlý bir sözcük, ne yakýnma tümceleri Ne de bir dost selamý alamayacaðým kimseden Ve de saatlerce uyuyamayacaðým geceleri
Hep seni beklemeliyim Malatya baharlarýnda Kayýsýlar çaðlaya durduðunda orada olmalýyým Gidermeliyiz altý aylýk ayrýlýðýn yakýnsýzlýðýný O dostluk söyleþilerinde uzaðýnda kalmalýyým
Hiç bakmamalýyým konuþurken hep gülen yüzüne Yýllar öncesini düþünsem de umutlanmamalýyým Ayrýlýðýn sonbaharýnýn bir de geri dönüþü var Güz yangýnlarýnda o kentten ayrýlmalýyým
Geriye dönüp bakýyorum bazen boynumu bükerek "Yýllar geçmiþ" diyorum elli beþin içindeyken Oysa sen yaþamýn ilkbaharýndasýn hala Yýllarýn peþinde koþmamalýsýn onlar giderken
Süleyman ÖZEROL 25 Þubat 2008, Ankara Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman Özerol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.