Ay harmanlamýþ, içine düþüyorsun. Gecenin üçü ve ben hala yazýyorum. Aðustosböcekleri, baykuþlar susmuþ, Duyulmuyor artýk tren düdükleri, korna sesleri. Kent derin uykuda, bir ben uyanýk…
Birden solgun yüzün beliriyor yere düþen ayýn ortasýnda. Titrek dudaklarýnda acýlý bir gülümseme, Iþýltýlý gözlerinde ihanetin nemi, Ýncecik parmaklarýn baðlamanýn tellerinde geziniyor. “Aaah ah!” diye þarkýna baþlýyorsun; “Seher yeli daðýt beni kýr beni”
Tam bu sýrada Filistin’den, Lübnan’an çýðlýklar getiriyor güney yeli. Sesindeki acýlýk güneyden gelen yele karýþýyor;
“Geleceksen bir gün düþüp ardýma Kula deðil, yüreðine sor beni”
Oysa daha sehere çok zaman var. Birden uyanýyorum düþümden. Özlemimin bahardan sonbahara düþmesi Hiç bir þeyi deðiþtirmiyor Ve hala sessizliði dinleyerek yazýyorum.
“Gözlerimden öpme” diyordun, Gözlerinden öpmüyorum, eskirler. Bir dahaki mektubunda Upuzun kirpiklerinde hüznü görmemeyi bekliyorum. Güzel gözlerinin Güzel günler görmesini, Güzel bir yaþamýn olmasýný diliyorum.
Süleyman ÖZEROL, 26 Aðustos 2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman Özerol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.