Ne zamandýr sýrýlsýklam olmamýþtým
Ahmakýslatan yaðmurlarýnýn kýzgýn bulutlarýnda
Ve hiç bu denli özlememiþtim
Hasretinle daðlanýrken yüreðim
Ýliklerime deðin sicim gibi kanamayý......
Unutulmuþ gün doðumlarýnda
Bin umutla doðrulurdu belim,
Her gece zifirinin soðuk yelinde
Hislerin gibi buz keserken ellerin
Gölgeden endamýna
Beyaz kanatlar takardým düþlerimde
Açýlýrken göðün perdeleri
Semânýn karbonsuz figürlerinde
Yepyeni tema olurduk ikimiz
Karanlýk nakýþlý simlerden
Yýldýzlar yaðarken eflâktan üzerime
Ben hâlâ kýrgýndým sevgiliye
Çaresizliðimin gözlerine rastýk çekerdim
Hicranla sarmaþ dolaþken
Dua ederdim
Kimse görmesin diye beni o halde.
Ýnlerle cinlerin þamatasýndan korkup
Karanlýðýn ciðerine saplanan aydan
Hasbel kader ýþýyan
Bulutlarýn ardýna saklanan nârdan,
Her gece usulca döþeðime sýzýp
Benden önce yastýðýmý kavrayan kâbustan
Deli gibi özlerken
Ýz düþümlerimdeki alaturka geçmiþimi
Bilmem ki
Nasýl sýyrýlýr insan bu kasvetli havadan
El-aman…
NÜS