---/Sen hep on beþinde kaldýn. Sözler anlamýný yitirdi.
Yarým kalan gülüþün, umutlarýný gözlerime yasladýn kanýyorum.!/
Avuçlarýmda ölü kuþlar, kanadý kýrýk
Yamacýmda öfke büyüyor
Gözlerim umudu kurþunluyor, içim göçüyor kara çocuk
Yüreðim ezilse de aðlamýyorum.!
Ölmek kolay günümüzde, yaþamak zor
Hayatý sýrtlayýp omuzlarýma
Yine yeniden kavgayý senden öðreniyorum
Oyyy kýnalý kuzum
Çocukluðun vuruldu.!
Körpecik cana yakýþmýyor ölüm
Acýnýn ortasýndayým
Bir feveran ki sorma
Yüreðim yaralý kuþlar istilasýnda çýðlýk çýðlýða.!
Mevsimler mi ölüyor ne?
Mevsimler ölür mü demeyin sakýn.?
Ölür.!
Týpký mayýs, haziran ve temmuz gibi martta ölüyor
Umudu ve yarým gülüþleri kefenleyip gömüyoruz baharýn kollarýnda
Ve çýðlýðýma kan düþüyor.!
Ahh be Berkin’inim
Ekmeðimize doðranan kaný sessizce yuvarlayýp yuttuk
Eyvallah deyip sustuk.!
Hepimiz suçluyuz
Umudumuz vurulan turnayla düþtü
Turnalar vurulunca çocuklar öldü
Hayatý çalýnan çocuk
O minik bedeninle direndin, kavgada direncini sevdik
Unutmayacaðýz hayata tutunuþunu, kavgada duruþunu
Ölümsüzleþtin kara yaðýzým
Sen ölmedin yaþýyorsun, ýþýklar yoldaþýn olsun.
Bizim çocuklara selam olsun...
Hoþça kal oðul hoþça kal küçüðüm.!
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.