KALEMİM

Senin uzanan kaþýðý geri çevirdiðin yerde,
Ben sokaktan izlerdim annenin sana dokunan ellerini.
Sevgi besliyorsa ruhu,
Bedeni..
Ben açtým o günden beri.
Baktým olacak gibi deðil,
Silkelenip kendime geldim.
Bunun için çok emek verdim çok!
Sormadýlar bana;
"Okula tahsiline nerede devam etmek istersin?"
Dediler;
"Sahipsizsin! Evlenmelisin! Namusun kirlenmesin!"
Kirlenmedim..
Senin elin kitap tutarken ben bebek verdim ellerime.
Ýstemez miydim,
Noktayý, virgülden; kaderi þansý, mutluluktan ayýrmayý..
Kimileri, "saf" dedi temiz bakan göze,
Kimileri "cahil", arýnmýþ söze.
Düþünmeden konuþtu diye küsmedim kimseye.
Dedim; "Ben þair olacaðým.
" Dediler; "Sen okudun mu fakültede?"
"Yok" dedim,"okumadým."
"Þiir yazacak kadar zengin mi kelimelerin?"
"Hislerim güçlü,
Duygularým yoðun yetmez mi?" dedim.
"Yapma Melek,
Güldürme kendine þairleri,
Onlar usta onlar üstat!"
"SEN!"
"Ben" dedim.
"Çýraklýðýn yaþý var mý?"
"Þiir aþkým onlarý yakalamaz mý?"
Bu iþe soyundum bir kere dönmem!
Duygular mý kaðýda kaleme sürükler insaný?
Tek kitabýný okuyan mý yansýtýr sedasýný?
Becerebilseydim,
Ressam olup resmini çizerdim içimdekilerin, size..
Þaire çevirdi elimi kalemim neyleyim..


Sosyal Medyada Paylaşın: