gece çöküyor kente insaný çok insanlýðý yok olmuþ kentler çöküyor gözlerine
aralasak geceyi aþkýn makamýndan bir söz getirsen kapý kapý çalsa dolansa kenti insanlýðýn yürek ezgisi
bilirim aralanmaz gece kentler düþmüþ karanlýk kuyu diplerine bilirim ne çok ses ne çok sessizlik çekilmekte geceleri hüzün kiplerine
beraber yitirdik dört odacýklý kalbimize sýðmayan insanlýðýmýzý biz yitirdikçe odalar çoðaldý evlerde dört duvarýn ardý da dört duvar söyle sýðar mý düþtüðümüz kalýplara dünden kalan umutlar
aralasak geceyi þafakta ve gün batýmýnda kýzýl bir gül açýlsa yanaðýnda yüzün yer yüzüne ayna
gece çöktü kente çöktü gözlerin kent gecelerinde
Nigar Baran
(okuyan herkese teþekkür ve sevgilerimle ...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigâr Baran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.