Kalıntı Rüyalar
Ýçimden geçen ilk sözlere bahis yatýrdým
`ya tutarsa ` diye...
Ýlk evimdi yüreðin
baþýma yýkýldý bugün
deðersiz tenimin tadý yoktu damaðýnda
peki adý varmýydý söyle?
Gece asfalt dökerken
gündüzün ýþýklarý üzerine
içimi ürperten karanlýðýn kokusu gelir tâ ötelerden
yastýðýma sýkýca sarýlýr
ýrak iklimlere göçe baþlar gözlerim
rüya denen filikalara bindirip umutlarýmý
uzak iklimlere kýyýsýz kürek sallarým
teslim alýr kalýntý rüyalar ruhumu
zihnimi yoran kabuslara að atýp
ne gelirse bahtýma
kabullenir
rýzkýma þükür üstüne þükür katarým
Yarýlarken perdesini gece
ayaz düþler kurar, gizliden gizliye mezarýný kazarým dünlerin
üþüten yüreðime sarýlýr þiirler
yüksek atlayýþ yapmak için uçurum kýyýsýndan
uzun patika yollardan geçerim
hani!
ha vardým ha varacaðým aldatmacasý
bir türlü varýlmaz ya gidilesi yere
kimliksiz yüzler karþýlar gittiðim yerde beni
dil dökerek ayaklarý dibine
hep seni
tek seni anar dillerim
tek mirasýn olan sözlerimi
sadece bulabilmek için seni
ipotek ederim yabancý erkeklerin nikotin kokan ellerine
acýnasý hâlime acý ekler
iç çekerek uyanýþlarým
Ýhh !
Yüreðinden düþtüm yine
Dilenci misali gözlerime âmâ süsü veririm
gecenin zifiri bulaþmadan ölü kente.
uykuya geçmeye râmâk kala
köþe baþlarýnda nöbete koyulurum
sokaðý adým baþý dolu olan þehrin
yürüyebilen insanlarýný sen sanýr yüreðimi sýnayýþým
gecelere býraktýðým kalýntýlar
böyle esir alýr ömrümü
kim bilir
geçiyorsun belki de geçmiþimin üzerinden
çiðneyerek bide
Zaman deðiþti
mekânlar deðiþti
rüyalar rüyalarda kaldý hep
insan bildiklerim evrim geçirdi de
bir senmisin deðiþmeyecek olan
`Belki` demek aðýr geliyor cüsseme ama
ilk para atan sensin `belki`de
ayaklarýna serdiðim herþeye
Zeynep Ece Eren
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.