Gözlerim çocuklarý yoksul bir ülke þimdi
içimin kýzýllýðýnca gül ve yangýn
dalýnda unutulmuþ bir üzüm tanesiyim belki
belki bir söðüt dalýnýn efil efil titreyen yapraðýyým
uzak bir iklimde esip geçen rüzgarlara aðýt yakan
bir gün çözüp bakýþlarýmý tel tel kirpiklerimden
elif elif aðlayan gümüþ saçlý bir anneye baðýþlayacaðým
son kez aðlayacaðým belki düþerken sevdanýn eþiðine
varsýn baðýþlamasýn beni hayat ki,
ay uzak tepelerin ardýna çekilsin
çarpa çarpa dövsün kýyýlarýmý acýlar
yarasýna figan düþsün kýrlangýçlarýn
eriyip gitsin hüzünlü bakýþlarýmda ne varsa
yokluðuma kahýrlanmayacaksa bu kent
ah! çekmeyecekse ardýmda kalan anýlar
Ah! ey yarasýnda nehirler fýþkýran kalbim
susuyorum iþte acýlara akan bir sesle
hayat ki, ateþten bir ip boynumda
koynumda buzdan bir top
ne zaman doðrulsam dokuz yerimden vururlar beni
biliyorum her susuþun ardýnda bir yalnýzlýk var
bir özlem, bir kahýr var
bilinsin ki, bir yaný yangýndýr susuþlarýmýn, bir yaný ölüm
aþkýn kor ateþlerinde sýnanmýþ bir semenderim ben
her gece kalbimin ortasýnda bir çöl çiçeði açar adý Leyla
bir yaný Yusuf’tur acýlarýmýn bir yaný Züleyha
yollarý beklemekten yorgun, yýllara gözyaþý dökmekten
hüzünlü yüzüm, aykýrý sakalýmla
ondandýr dünyanýn orta yerinde kederli bir dað gibi duruþum
siyahlar giyiniþim, saçlarýmý taramayýþým
bir yaban gülü gibi ýssýzda aðlayýþým
bir derviþ gibi yakýþým kalbimi, boynumu büküp bakýþým
ondandýr
bunca incinmiþliðim ondan
kemirirken içimi utangaç ulalar heyulasýnda geçmiþim
susuyorum ki, acýma kimseler merhamet etmesin
çünkü hep sevgilerden aldým sularýn derin akýþýný
ve nakýþýný yüreði elmas bir kýzýn dantelinden söktüm
biliyorum yangýnlar kentinde kývýlcýmlar
bir sevdadýr gül yapraðýna konmuþ
bütün yýldýzlar sýrtýný dönmüþ bana, ayda küs
hayat bu iþte ey kalbim bir varmýþ bir yokmuþ
varsýn kirpiklerimden acý dökülsün
yüreðimde büyüttüðüm kýr menekþeleri için
son bir damla su istiyorum senden ey kalbim allah aþkýna
bu çölleri sen yarattýn iflah olmaz ömrüme
senden aldým bu kadar sevmeyi, özlemeyi, kahrolmayý
þimdi boynumda kendi ellerim baðýþlama beni
tükenmiþ ümitlere yeni vahalar gerekmiyor çünkü
her bahar kuþlar kanat çýrpýnca özgürlüklere
sesler gelince karlý daðlarýn ardýndan türkü ýrmaklarýnda
ve ben uzanýp durduðumda yataðýma ince bir su gibi ýssýz
sorun kalbime özlemek nedir, acý nedir, hüzün nedir
yasaksa aþk titreyen yüreklerin deltasýnda
varsýn kurusun güller, sular kararsýn, kumlar yansýn
bir çöl akþamýyým artýk
býçak keskinliðinde yakýnmadan esip geçiyor düþlerim
savunmasýzým, sus ey kalbim intizarýn sende kalsýn
gizle, vuslatý arzulayan bir kor ol yan kalbim, kimse bilmesin
bütün çýðlýklarýný kuþansýn gelsin ölüm