Sevgiler büyüttüm kýr çiçeklerinden, güneþin kanýný emen...
umutlar yeþerttim bahar renginde al yeþil.
daðlarda kar erirken ceylanlar emzirdim.
melekler uyandýrdým her tan aðardýðýnda...
Toplamak için düþ kýrýklarýný aynalardan,
mavi bir kuþ tutup avuçlarýma,
yýldýzlarla selam yolladým dað doruklarýndan...
dudaklarýma gül ve rüzgar iliþtirip bekledim her gece
gelmedin Asrevya! ...
Upuzun köprüler kurdum içimdeki yolculuklara
beyaz günlere uzandým, beyaz atlarla sana kavuþmak için.
sana getirsinler diye umutlarýmý güvercinler besledim...
dudaklarýmýn arasýndan inleyen bir kaval sesiyle,
her gece özlemler gönderdim, yalnýzlýk ve hüzün diyarýndan...
duymadýn Asrevya! ...
Ak alýnlý taylar koþarken alnýmýn çayýrlarýnda
al türkülerle inledim lekesiz sabahlara her bahar geldiðinde...
özlemler kanatýp gecelerin sayfalarýnda,
mavi rüzgarlarýn terkisinde sevgiler yolladým sana...
bilmedin Asrevya! ...
Çoðaldýkça çoðaldý çýlgýnlýðým,
kanýmda milyonlarca yýldýz tutuþtu,
alevler içinde parlayan nehirler gibi yüreðime aktý hasret...
her suyun sesine bir damla gözyaþý býraktým senin için
görmedin Asrevya! ...
Bilki, sensiz uzak bir daðbaþý yalnýzlýðýyým
ürpertilerde tiril tirildir yapraklarým
seni özlemenin korkunç rüzgarýyla,
göðünü ve yönünü yitirmiþ göçmen bir bulut gibi
her gece bir uçurumun kenarýndan býraktým kendimi ...
görmedin Asrevya! ...
Hasret ateþine bürünürken geceler
uzun ayrýlýklarýn daðladýðý sevdalarda
korkunç alevler içirdim seven yanýma...
bir yaným iç çekmeyi ögrendi, bir yaným acý çekmeyi
oturup aðladým gecelerce küskün ýrmaklar gibi
karýþýp gitti gözyaþlarým çaðlayanlara...
silmedin Asrevya! ...
Ey kýrçýl saçlarýmda yýldýz tutuþturan, alýp savuran yangýnlara
ey yüreðimin yegane sahibi, umudumun adresi
gel al beni, þiirlerin ve sevgilerin diyarýna götür
yýldýzlara götür, samanyoluna, ölümsüzlüðe, sonsuzluða...
sevgiyle yýka yüreðimi , hasretin ipeðiyle sar, aþkýn öpücüðüyle öp...
Hazan bahçelerinde yaralý bir güldür kalbim sensiz,
dört mevsim aþký ve hasreti kanayan...
yüreðimde demlenen ay oldun her gece, gözlerimde çiçeklenen yýldýz
uzun saçlý hasretim oldun, bitmek bilmeyen gurbetin ahýnda...
geçen bütün mevsimlerde seni bekledim, bütün trenlerde seni sordum...
gelmedin Asrevya! ...
Özlemlerle yaralý bir yaðmur bulutuyum bilki buralarda
firari bir hüznün girdabýnda yitirdim güldesenli sevinçlerimi
bil ki, çaðlayan bütün nehirler benim gözlerimdir
benim yüreðimdir aðlayan bütün denizler
su içtiðim bütün pýnarlarda seni susarým
düþtüðüm her uçuruma bir tutam çiçek býrakýr gibi
bir tutam kor ve bir demet gözyaþý býraktým senin için
gelmedin, görmedin, bilmedin, silmedin Asrevya! .......
Bir gün gökyüzü gülünce ve geçince üþümesi kalbimin
uzaklardan taa... uzaklardan, acýlar ve korkular diyarýndan
bütün hasretleri yükleyip yüreðimin yangýnýna
upuzun yollardan çýkýp geleceðim... Bekle Asrevya! ...
Ve dudaklarýndan "seni seviyorum" diyen sesinin rüzgarýyla öleceðim...