Sus pus düþler nöbette; Hani dünden kalan, yarýna uzanan En içten, derinden, yalan dolan olmadan. Seyreldi zaman, Ýlerlerken aðýr aksak Ve iki damla yaþ süzüldü Çocukluðumu anarken; Düne dair, oyuncaklarýmý kucaklamýþken.
Býrak geçmiþ kalsýn her neredeyse, Ýzinden eser dahi kalmazken dost geçinenlerden Ve çoðu yitip gitmiþken… Bir cebimde anýlar Yýrtýk cebimden dökülürken teker teker, Bir cebimde umutlar Demlenirken azar azar.
Biraz uzak biraz yakýn Ne üzülür ne yakýnýrým. Bir durak sonrasý, hiç ulaþamadýðým, Bir durak öncesi Oysa o duraðý çoktan kaçýrmýþtým. Ýnceden bir sýzý Ne sýradan ne farklý, Bir tutam neþe, biraz da gözyaþý. Belki de az biraz katýksýz bir aþk sancýsý.
Ýnsana dair, Yoktan var eden Hayatta kalma kaygýsý. Yeri geldi ve an þimdi, Aslýnda çok geç kalmýþtý. Suskun gönlün söylediði O bitmek bilmez içli þarký.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.