Þiir denirse eðer bu son karalamaya
Hacet yok intizara kapý aralamaya
Hiç kimse inanmýyor seni unuttuðuma
Kolay deðil diyorlar çarçabuk silip atmak
Aldanma ilk günlerde kalbi avuttuðuna
Þu andaki telâþýn tek acýyý azaltmak
Mecâl tükendiðinden davayý uzatmamak
Ki biz, dünyaya ait iki kan gölü müyüz
Esasen ayrýlýðýn güzel yaný var tabi
Misâl, bilmeyeceðiz sað mýyýz ölü müyüz
Hiç deðilse kendime teselli buldum bari
Sýzlamasýn yüreðim yokluðunda der gibi
Bilirsin üzülünce ne þiirler yazardým
Biraz da mübalaða eklerdim ya o zaman
Þiirin tadý tuzu çok kaçarsa bozardým
Deðiþik bir intibah uyandýrmýþsa o an
Yüzümü kýzartýrdý kâðýttaki galeyan
Þimdi ah ettin desem yargýsýz infaz olur
Kalemim mi devrildi boynu altýnda kaldý
Basireti baðlanmýþ gibi týk nefes solur
Ondan bile fayda yok içim nasýl daraldý
Bilmem, giderken ilham hiçliði mi baz aldý....
NÜS