DOST BÝLDÝM
Dost bildim kalemi, sýrrýmý açtým;
Faþ eyledi beni, dillere düþtüm.
Utandým, ar ettim; âlemden kaçtým..
Diyardan diyara yollara düþtüm.
Varýp sýrlarýmý kâðýda döktü.
Dost sanmýþtým o’nu, kalbimi yýktý.
Mahremim kalmadý, ortaya çýktý.
Çaresiz, periþan hallere düþtüm.
Kalemin, kâðýdýn bildikleri sýr,
Sýr olmaktan çýktý; sýr, etti esir.
Ýster þiir yazsýn, isterse nesir…
Vefasýz elinden çöllere düþtüm.
Söyledim derdimi, güya dostuma.
Kýzýnca, bak: Küller bastý postuma.
Veryansýn, taþlarý vurur büstüme…
Sýr nedir bilmeyen ellere düþtüm.
Sýr odur ki: Kalpte, mahfuzda kala.
Ne kimseler bile, ne haber ala.
Er odur ki: Saklar, demez bir kula…
Biçareyim; muhbir kullara düþtüm.
Hülvani BAÞTUÐ (yorgun þair)
01/03/2014
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.