Anlaþýlmaz bin dert ile, Yine tarumar olmuþ o bahçede Yýllanmýþ bütün o zaman geçiþleri Sanki hiç yaþanmamýþlar gibi Sýralanmýþlar, hepsi de kýzgýn kördüðümler Neyin çekim gücüdür bu ki, Bir tebessümü esirger, selamsýzdan giderler.
Rüzgarlý bahçelerden esen rüzgarlar Gönülsüz esiyor, sanki küskün ve kararsýzlar Dökülmeðe yüz tutmuþ narin pancurlarýn, Ne acýlar yansýtmýþ camsýz pencereleri, Gönülsüz yalardý tutya kaplý evin duvarlarýný Gönülsüz esen hazan rüzgarlarý.
Anýmsamalar nedense bol hüzünlüdür; Birer birer geçip giden harika günlerin Kalan tortularýyla avunursunuz Ýkilemlere düþmemek için hep çýrpýnýr kiþi, Solgun her günün ve ayýn doðuþunda Hüzünle anar, “Ne çare ki böyledir feleðin iþi” Der ve yaþamak zorunda kalýr hüzünlü geçmiþini.
Tutya kaplý evin hoyrat rüzgarlarý Hep esip gürlemiþler deli, deli, Hiç bir zaman unutmadý Yýkýk, dökük tutya kaplý evin sakinleri Vefalý gülüþlerle pejmürde pencereden Sarkan, sýrma saçlý Rapunzeli.
Her geçiþte tutya kaplý evin önünden Size sevdayý sorar ak saçlý bir bahçývan: Sizde,“Ak saçlý vefalý bahçývaným benim!.... Keþke sana söylenecek sözüm olsaydý, Karanlýk þehirlerin sihrini çözecek gücüm olsaydý, Hüzünle savrulan yapraklara yazýlmýþ Gerçek ve düzeyli sevda þiirlerinden Neler, neler anlatýrdým ben sana.” dersiniz.
KEMAL POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.