Yalnýzsýndýr ýssýzsýndýr bir bulut görürsün gökte aklýndan neler geçmez ki
el ele yürüyen bir çift görürsün yolda sancý ne ki hüsran ne ki yüreðinde ki acý zehir olur kaplar tüm tenini
özlediðini hissedersin sevgiliyi üzülürsün
ve anlarsýn ki her þey zamanýnda ve an’a verilen deðer kadar güzel
an’a ona ve aþk’a
artýk hiç bir mevsim hiç bir iklim karýýyýp içinin karlarýný baharý getirmez bir dal bile çiçek açmaz örtü yeþermez
artýk hiç bir þey çare deðildir yalnýzlýðýnýn engebeli yolunda düþe kalka yara ala ala sendeleyerek ve yalnýz ve elini tutan bir el olmadan hiç bir sabahýna güneþ doðmadan bir çift lafý bir selamý olmayan o vefasýz dostlardan uzakta
seni içine çeken bir girdabýn mavi bir karanlýðýn içinde kaybolursun sen en büyük þamarý dost bildiklerinden seviyorum diyen sevgiliden yemiþsindir
ne ilk yaz anýlarý ne Eylül þiirleri yoldaþ olur yalnýzlýðýna bir kara kalem resim gibi kalakalýrsýn gri bir sayfada renksiz ve soðuk
Yüksel Nimet Apel
1/Mart/2014/Cumartesi/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.