kanatlarým her seferinde çýrpýnýyordu sana doðru bildiðim o yol aslýnda kendi dünyama giden bir çýkmazdý. Sen bana her baktýðýnda patikalarýnda koþturan bir velettim ben, ellerimde papatyalar anne kucaðýna býrakýlacak türden toplanan masum ve temiz. Ben sendeyken, önemli deðildi hangi coðrafya da olduðum, mutlaka bir tepesi, ve esintisi vardý gözlerinin dolu dizgin bir okyanus dalgasýnýn kayalarý dövmesi gibiydi ellerin bedenimde.
þimdi kanatlarým kan bayramýnda, rengim solmuþ bir kan pýhtýlaþmasý,
ve hala inat mý dersin direniþ mi mülteci bir eylem mi yoksa, içimdeki çocuðun þarkýsý mý ” Seni Seviyorum. “
Sosyal Medyada Paylaşın:
uLyTau Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.