Dur.!

Diyordu aklýmýn ucundaki
Uçurumun kösesinde rüzgâr gibi duran,
Diðer düþünce sahibi, kýrmýzý saçlý,
Aslýnda ben kalabilmek için,
Ayaklarýmý bile hiçe saymýþken,
Evinin dýþýnda bildiðim tüm coðrafyalarý unutmuþken
Bana kalan sadece gidebilmek olmuþtu.
Kalmak isterdi’(m) haykýra, haykýra.
Gidilecek o kadar çok yer varken,
Sensiz senden gidiþatýn mantýðý yoktu,
Ya sen de gelmeliydin, ya da ben kalmalý.
Beraber çýkabilirdik yola,
Sahiden harbiden! Göze alabilseydik,
Seviþir gibi yollarý basite indirgeseydik!
Ben göze aldým, kapýdan çýktým
Kalmanýn seni üzmek gibi bir anlam taþýmasý
Ayaklarýmýn varlýðýný kanýtladý bana,
Hiç düþünmedim, unuttuðum yollarýn acemiliðini,
Sadece yürüdüm, karanlýk gecenin en karanlýk köþesine,
Tanýdýktý burasý, sen vardýn, gece vardý. Birde sigaram,
Uzun, uzun izledim, suyun sesini.
Epey dalarak izledim beynimde yankýlanan her sözcüðünü,
Göze aldým ve sadece çýktým kapýdan.
Göze alarak çýktýðým o kapýdan,
Geri dönmeyi de kendimi hiçe sayarak yapmýþtým oysa.
Zordur insanýn, kendini hiçe saymasý ama kolaydýr da,
Hiçliðin anlamý mutluluk taþýyorsa.
Susuldu aramýzda konuþulacak tüm sözcükler,
Birer, birer terk ettiler geceyi.
Saðýr edici o sessizlik, acýmasýzca dövüyordu zihnimizi,
Oldukça hýrpalanmýþtýk, belliydi.
Son çýktýðýmda o kapýdan,
Açýk býraktým ilk kez bir kapýyý kendim kapatamadým.
Ben hala çýktýðým hiçbir kapýyý kapatamýyorum.
Þimdi, çok þeyi göze alarak,
Yalnýzlýðýn yosma koynunda sabahlýyorum,
Farklý bir þehirde, kim ne konuþuyor duymuyorum.
Anlamýyorum hissetmiyorum.
Tüm yollarýn çýkacaðý yeri bilmiyorum,
Ýsterdim ki, sen çýk.
O yüzden bu kadar uzakta
Ve
Bilmediðim bir coðrafyadayým.
Yürüdüm, yürüyorsun, yürüyoruz…
Sosyal Medyada Paylaşın: