Sustuk

Belki de karar veremediklerimizdir, vazgeçemeyiþlerimiz.
Büyük kentlerde,
Kalabalýklaþtýðýmýz da telaþlarýmýz oluyordu aslýnda diðer sýradanlýklar.
Biz ne kadar büyürsek kentte o kadar büyüyordu,
Mutsuzluklarý ve mutluluklarý ile var edebildiðimiz kadar büyük,
Sýradan sayýlabilecek kadar küçük telaþlarýmýz oldu.
Geçtiðimiz her kaldýrým biraz daha iz býrakýyordu adýmlarýmýzda,
Biz bu adýmlarý avuç, avuç taþýyorduk oysa geleceðimize.
Büyük kentlerde ne zaman yaðmur yaðsa güneþin yerine,
Islanýyordu kaldýrýmlar biz ayak izlerimiz silinmiþ gibi
yapýyorduk her yaðmurda.
Biriktirdiðimiz ne varsa taþýyorduk diðer ayrýlýklarýmýza,
Her seferinde baþka bir anlam yükleme telaþýmýz vardý bu sýradanlýða.
Alýþkanlýklarýmýz vardý büyük kentlerde,
Çocukluðumuzdan kalma gülümsemeler yüklendi küçücük omuzlarýmýza.
Taþýyamadýk, aðýr geldi hep sustuk.
Sosyal Medyada Paylaşın: