GÖLGEM

GÖLGEM

Bir koþturma baþladý, gölgem ile aramda,
Düþsem belki o anda, hemen kuyu kazacak.
Doðuþtan süre gelen , iniltili yaramda,
Bulsa hemen bir fýrsat, oracýkta ezecek.

Gidip gelmeyen aklým, çokta köþeli jeton,
Gönlüm hücre içinde, duvar soðuk buz beton.
Dost görünen kör gölge, bulsa hemen bir buton,
Basýpta ; ayaðýma , çakýl taþý düzecek..

Aðýr yüklü þehirler, cadde kývrak köþeli,
Taþkýn akan ince su, yolum çamur döþeli.
Bilmem huzura erdim, yahut biraz neþeli,
Görse hemen alnýma, derdi bulup yazacak.

Çýngýraklý yýlanlar, duvarlar hoyrat soðuk
Çehrem solgun reng giymiþ, sesim kayýp döþ boðuk
Yerim rahimmi bilmem, yada kuytu bir oðuk
Bulsa mutlak oraya, mezarými kazacak

Gölge hayvan mý yahut, bizim gibi bir millet,
Bin bir soru beynimde , zihnim böcekli illet.
Þakaðýmdan tutarsa, dünya denen bu zillet,
Gölgem gelip düðümü, elleriyle büzecek.

Adým baþý yaným da , aklý esince uzar,
Görse hemen bir kuytu, o an yanýmdan sýzar.
Ýþte karþýmda uzun , ince duran bir mezar,
Düþmemeye ip olsa, bulup hemen çözecek..

AYÞE GÜL KEBABCI
Sosyal Medyada Paylaşın: