Kýzgýn rüzgârlar esti o kýzýl dudaklardan,
Titredi, ona doðru savruldu dudaklarým.
Kollarýmda süzüldü, bin nazla, bin iþveyle,
Ýpek tenin tuzuyla kavruldu dudaklarým...
Baharýn coþkusuyla, açýlmýþ çiçek gibi,
Öpülmeyi bekleyen masum bir bebek gibi,
Her yapraðýna konup, çapkýn kelebek gibi,
Kokusuyla mest oldu, duruldu dudaklarým...
Açýnca bahçesini gelip de aþka güzel,
Bir bahçe, her çiçeðin kokusu baþka güzel...
Biri var, hem kokusu, hem rengi, hepsi özel,
Baðrýndaki güllere vuruldu dudaklarým...
O bahçede gezdikçe, ömrüne lezzet kattý,
Goncalarý kokladý, olgun meyvalar tattý.
Ve en güzel yerini bulunca rahat etti;
Dudaklarnýn tahtýna kuruldu dudaklarým...
Bir ziyafetti akþam, hiç bitmeseydi keþke,
Çiçek balý, çam balý, hepsinin adý baþka.
Her yeri baþka lezzet, her yerin tadý baþka,
Hepsinden tada tada yoruldu dudaklarým...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.