Düşman Erlerine, RACONİ
Hop hop! Düþman erleri, hele gelin az hele!
Ne dolanýrsýnýz burada, ha söyleyin hezele?
Siz ki bu topraklara bir hayli bigâne…
Bu vatan bizimdir, bizim lane, peki siz kimsiniz, avare?
Demek çanak, çömlek topladýnýz, üþenmediniz,
Gelin þu kaleyi çanaklarla yýkalým dediniz.
Hop dedik düþman eri!
Çanakkale bu, Çanakkale, geçilmez, ne yaparsan beyhude!
Ne! Ne dedin sen?
Demek topraðýmýza girerken izin istemek nadire…
Peki, bilmez misiniz siz, verilmezse müsaade, olunmaz azade!
Çanakkale bu, Çanakkale!
Nicesini geçirtmedik, kaldý dýmdýzlak, biçare,
Þimdi sokak baþlarýnda her biri, bir sefilâne…
Hadi gelin, zorlayýn sýnýrlarý, girmek için içeri,
Ama giremezsiniz ki, sizinki de terane…
Hadi girdiniz diyelim,
Unutmayýnýz!
Zafer için savaþa; ana, baba, bacý… Kardeþ, çocuk amade!
Ne oldu, korktunuz galiba?
Ýþte ben de böyle bir üdeba…
Ne o, titriyor musunuz?
Ee… Ben de sizi, düþman bellemiþtim,
Sizde de yokmuþ faide.
Hadi o zaman, þimdi yürüyün de
Alayým boyunuzun ölçüsünü,
Hazýr, yerindeyken endaze…
Hadi yürüyün de görelim ense týraþýnýzý,
Hazýr, kitap sayfalarýnda adýnýz hezele diye yazýlmadan müsvedde!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.