Kimler düðümledi acýyý yüreðime
Ýçime mayýnlar döþeyip, engeller koydu
Gözlerime mezar eþip, gömdü.?
Henüz vakit çok erken
Gitmenin zamaný deðil
Alacaklýyým mutluluktan.!
Ahh gözümün feri
Bu þehirde rüzgâr esince sen kokar
Mahþer-i bir yalnýzlýk içime oturur
Yüzüm dökülür ve sen kaçar gözlerime
Kirpiklerimden terler düþer
Yok yok aðlamýyorum.!
Söz verdim kendime, aðlamak yok diye
Aðladýðýmdan deðil istem dýþý
Ne bileyim iþte
Gün oldu içimden týklým týklým trenler geçti
Kalabalýklar el sallayýp gitti
Ve ben ezildikçe büyüdüm, çocukluðum avuçlarýnda
Kanayan yanlarýmý öperek güldüm.!
Aðladýðýmda oldu, en çok yaðmurlu günleri sevdim.!
Bazen aklým, yürek tüneline sýkýþtý
Gecenin dar zamaný, ayýn intiharý var.!
Yýldýzlar yalýn ayak kaçýþýp durdu
Nerden bakarsan bak zarar, ziyan
Sesim alfabe semahýnda dönüp dursa da nafile.!
Yetmiyor, yetmedi
Anlatamadým kendimi
Bunca acýma raðmen
En çok gözlerini
Birde yaðmuru sevdim
Gözlerin diyorum hayat öpücüðü.!
Son nefesimde öpebilir miyim.?
Belki de canýma can katar
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.