Kim bilir hangi zaman mýhlanmýþ
Parmaklarýmýn arasýna,
Giysileri yama üstüne yama.
Yine de kollarý birbirine sarýlmýþ
Baþýnda kasketi
Düðmeleri kayýp, dizleri yýrtýk pýrtýk
Uçlarý kývrýk,
Kartpostalý andýran bir karýþlýk mutluluk.
Ayan beyan belliydi
Sanýrým mevsimi gelmiþti
Göz kapaklarým
Derin bir dinlenceyi sonlandýrmýþ gibiydi.
Yakýnlarým boz bulanýktý
Masallardaki turuncu saçlý kadýn misali
Bulutlarýn yüzü kýzýl
Yüreðime dokunan eller kayýptý
Belki de...
Ýçimi donduran ayrýlýktý.
Ýrice bir talihsizlikti
Sadece baþým dönmüþtü
Hatýrlamam ki önlerine düþtüðümü
Çað ne kadar da hýzlanmýþ
Meðerse onca insan
Bir anda
Baþka zamanlara ýþýnlanmýþ.
Saat, varlýðý yokluk geçiyordu
Akreple yelkovan
Birbirine mesafeli durmaktan
Canlarý sýkýlmýþtý.
Mahpus bölmeye düþen
Küçücük noktacýklar,
Ýkisinin de gözyaþlarý olmuþ
Aktýkça akmýþtý,
Çýðlýklarýný hiç kimse duymamýþ
Bi-çare
Titrek yüreklerinin sesi kýsýlmýþtý.
Ellerim soðuk ve yapayalnýzdý
Etrafýmda bir ben
Bir de ben vardým,
Uzletimin buzdan alazýnda
Ýçini çeke çeke yüreðim yandý
Ekmeðime katýk ettiðim tuzum bile
Damaðýma yavandý.
Asfalt sanki devasa bir anýz
Yollar zifiri karanlýktý
Umut halkalarým bir bir kýrýlýrken
Gün ortasýnda...
Gözlerime güneþin ýþýklarý kapandý.
Yanýmda,
El sallayacak bir kimsem bile yoktu
Ruhum, yerle yeksan görüntüme
Tek baþýna yas tuttu
Dur durak bilmiyordu tuhaf tuhaf konuþtu
Ve ansýzýn sustu
Baþýmda dolanýp durmuyordu
Sanki beyaz kanatlý bir kuþtu
Kim bilir nerelere uçtu….
13 Nisan 2011 / NÜS