Siyah bir zambaða düþerken cemreler, Sustukça aðýrlaþan yüreðim, Sýðar mý bu ýssýz vadilere? Varlýðý cennet, yokluðu cinnet Hercai, Al, beni de götür sen kokan illere!
Sen metropollerden gülümserken denize, Ben yüksek daðlar, kimsesiz ormanlarda, Yýrtýcýlarla geldim göz göze; Çaðlayanlarda yaralý ceylanlarla dertleþtim.
Yaban güvercinleri sevgiyle oynaþýrken, Bir kartalýn pençesine kaptýrdým, Aþk sarayýnýn mutluluk tarifesini. Aya ilham veren yüzün olmasaydý, Ve yýldýzlarý kýskandýran gözlerin olmasaydý, Uykusuz gecelerde yitirirdim nefesimi.
Kuru kalabalýklar ürkütür beni, Haram sokaklar korkutur beni. Ýyisi mi, sen gel masal dünyama, Serelim üstümüze gökyüzünü! Varlýðý cennet, yokluðu cinnet Hercai, Son kez göreyim ay yüzünü!
21.02.2014
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhittin Alaca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.