Ölü şeyhler kapısı

þimdi sen sahil yolundasýn
gözlerinde martý çýðlýklarý gülüyorsun
okuldan çýkmýþ þen þakrak
çocuklar geliyor peþinden
eteklerini çekiþtiriyorsunuz rüzgarýn
iyisin hoþsun daha ne olsun
ben ise bir sandukanýn içinde
Fatihasýz bekliyorum

eski sevgililer günü mü bu gün
neden yokum yanýnda
unut sen þimdi bütün bunlarý
usul usul eskit beni
küfret çay bardaðýna hayal koy
gözlerini yum ve iç bir kerede
kahrolup gitsin boðazýndaki
o yumruya takýlý kalmýþ kavuþma fikri

biliyor musun kimseler söylemez
hep bir acabasý kalýr insanýn içinde aþk varsa
oysa en çok sen kirlettin kalbimizi
sevimsiz kýskançlýk nöbetlerinin sonunda
geldin dikildin ölü þeyhler kapýsýnda
benim sandukam kýrýktýr örtüm yýrtýk
geldin gittin paçavraya çevirdin kisvemi
önüme düþürdün külahýmý

oysa seni dalyanlara vermeli
kýlýç balýklarýna inat uzaklara
daha da uzaklara deðsin diye gözlerin
hýnca hýnç zýplamayý öðrenmelisin
o zaman görebilirsin belki
kalbimin sana deðen renklerini
o zaman bir deniz þehrinden bozkýra
baðýra çaðýra da olsa bakabilirsin belki






Sosyal Medyada Paylaşın: