umut, doðan bir güneþ gibi ýsýtýyor emeðimizle yükselen gururumuzu. demirleri terli avuçlarýmýzla eðip büküyoruz. tenimiz kadar kara deðil yüreðimiz, aydýnlanýyoruz, gözlerimizden yayýlan bir ýþýkla biz.
diþlerimiz kýrýlýyor fakat daha bir güçleniyor umudumuz zaferleri damla damla ter ve kanýmýzla yüceltiyor ruhumuz.
biz sesi duyulmayan biz hücre hücre insan en çok gözlemleyen ve idam eden. unutulan fakat denizleri oluþturan devleriz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.