Hüma

Sen, Hüma;
satýrlar arasýna gizlediðim, en mahrem hecelerimdin.
O giz perdesine bürünmüþ, yüreðime kazýmak istediðimdin...
Öyle ya, Hüma...
Sen benim, uðruna kendimden bile vazgeçtiðimdin...

***

Evet, Sen Hüma!
Gecenin ayazýnda üþümüþlüðüm,
Sensizlik avazýnda, kendimi kaybetmiþliðimdin.
Baharda açan çiçekler misali;
gönül bahçemde yeþeren, yegâne çiçeðimdin...

***

Ah..! Hüma...
Mevsimini kaçýrdým sevgimizin, kýrýntýlarý kaldý elimde,
Biriktirip, bir araya getirdim; belki bir Aþk eder diye...
Yok... Yok... Yanýlýyorsun Hüma;
Aþk karþýlýk beklemez bence; beklememeli de...

***

Ben, beklemedim mesela...
Sen umursamazdýn çoðu kez; ardýndan aval aval bakýþýmý.
Merak bile etmezdin; bu ne diye izliyor saçlarýmýn nakýþýný...
Bilmezdin sen hiç Hüma...
Uzaktan uzaða gidiþlerin vardý senin...
Her adýmýn, kalbime saplanan bir hançerdi benim için...

***

Þimdi seni bekliyorum Hüma,
topraðýn suyu beklediði gibi,
güneþin yer yüzüne ýþýðýný saçtýðý gibi,
ayýn gök kubbede bir lamba olmasý gibi,
yýldýzlarýn semayý süslediði gibi...

***

Evet Hüma, seni bekliyorum;
yýllardýr olduðu gibi...

Sosyal Medyada Paylaşın: