I Yürürken sokaðýn kaldýrýmlarýnda, senden uzak bir hayatýn, yoluna baþ koyuyorum. Lâkin ne gariptir ki, her yol sana çýkýyor. Usulca esen rüzgar bile, senin kokunu yayýyor. Bilemezdim ki Ey Yâr; gün, ýþýðýný senden alýyor; kalbinin aydýnlýðýyla zemin ýþýldýyor.
II Gidiyorum þimdi, karanlýða boðulmuþ sokak aralarýndan; nereye ve niçin gittiðimi bilmeden, Heyhat..! Yokluðunun verdiði elemli sancýlarý iliklerimde hissediyorum sanki. Bilemezdim ki Ey Yâr; hücrelerime kadar iþlediðini ve kalbimi mesken edindiðini...
III Uçuþan kuþlar bile týpký sen gibi cývýltýlý, ötüþlerinde bile seni mýrýldanýyorlar sanki.. Baksana, gagalarýnda bile sevgini taþýyorlar belli ki. Bilemezdim ki Ey Yâr; kuþlarýn bile sana elçilik ettiðini...
IV Þimdi ben, hayretle dönüyorum geldiðim yere; sokaðýn en kuytu köþesine; ..ve orada bekliyorum seni. Kim bilir belki ahiret yurdundan dönersin diye...
Sosyal Medyada Paylaşın:
velevki Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.