Bu Sabah Erkenden Öldüm

Çok sevdiðim için yaðmur bu kadar hüzünlü, güneþ sönük,
Perdesi yok yalnýzlýðýmýn…
05:13
Sevdana denk düþen cehennem romanýnýn son sayfasý yazýlmakta
Adýný sen koyacaksýn biliyorum, bir gece kulaðýma fýsýldadýðýn o adý…

Bu sabah erkenden öldüm
Camlarýn arkasýnda ki gözün
Topraða veriyordu cesedimi
Sen orada deðildin, korkma!
Katil, yanýbaþýnda duran siyah ojeli fahiþe

Aþk’a dair kanlý düþüncelerini
Yüzüstü yatýrýp, nefesini kestiðinde
Bir dakika durup soluklandýr yüreðini,
Beni deðil “biz” i düþüneceksin o vakit
Nasýl sýyrýldýðýmýzý gecelerden
Ne uzun mesafeler katettiðimizi
Ya da…ya da hiç düþünme boþver(!)
Nasýlsa bu sabah erkenden öldüm
Ýçimden çýkarýp seni
Gözyaþlarýmýn ulaþamayacaðý bir yere koydum

Sen yoktun…
Cümlelerimi törpüleyip kýsaltýrken
“deðmesin sana diye”
Týrnak aralýklarýmdan kan süzüyordum

Uzun hikayeler doðurdum gidiþine dair
Ezan vakitlerin denk düþen ahlarýmý
Kahraman ilan etmeden önce
Hatýrlayýverdim…
Ben senin tek sevdiðindim
Öldürdüðün tek kadýn
Söz verdiðim ilk adam

Bu sabah erkenden öldüm
Çýkarýp sol yanýmý, pencere önüne koydum
Önce adýný sevdim
Sonra Seni
Sonra gidiþini…
O kadar çok sevdim ki
Þimdi hiç bir þeyi sevemiyorum
..

Sosyal Medyada Paylaşın: