elmas ýþýltýlý avangart kadýnlar
ihtiþamlý bir hafiflik dönemde
ipeksi dokunuþ dillerde
ve çýrýlçýplak armoni
neyi arýyordum?
unuttum!
bunca giydirilip sarmalanmýþ
þehvetin kabuðu altýnda
...
yükselen mekanlar
cilasý arttýrýlmýþ asfalt
donmuþ gýdalar
çimleri týraþlanýp duran parklar
tonlarca beton ve yalnýz bloklar
aðýr kilitler
ve sýnýrsýz dimaðlarýn ürünü makineler
kulelerin yalnýzlýðý dokunur en sonunda ruhuma...
ah tanrým!
yavan çýkartmalarýn dirhemin de asýlý kalan yanýlgýlara sarýnýr bedenim
ve gölgede aðlýyor bir yaným
uzatmalý düþ sancýlarýna dokunurken ellerim
güç menzilinden uzaklara akmak ister bakýþlarým
sessizce...
kaç desibel bir yalnýzlýðýn tarifidir anlatýlan bu masalda
kanayan ve durmadan aðlayan iç seslerin gürültüsüne saplanan
dýþ sesine hayranlýktan bunalan insanlar
birileri istifa ederken karanlýðýn þiddetinden
göðe açýlan bu ellere sýðmayan dualar kimin?
kaç yalnýzlýða dokunuyor gölgen
kaç iltihaplý yanýlgýda, kangren olmuþ bir yaradýr
sýzýsý içine akýp duran
giyotin benizli aþklarý umursamýyor kimse
elinin tersiyle itiyor
aldýrmýyor
karþýsýna gelen mucizeye
ey aþk! yörüngede kal!
hoyrat sancýlý dýþsal yangýnlarýn çýðlýðýna sokulan
bölücü düþünceler gibiyiz atmosferde
avuntularýn vebali altýnda ezilen düþlerin sahibiyiz
deðiþen zamanlarýn daralan kýsmýnda aðlayan
insanlara selam olsun ki
yok yere can çekiþen duygularýn katili zaman geçiyor bu ütopyadan
kreatif bir önsezinin edasýnda tükenen rol
ve onu izleyen nefes
belki de boþlukta kalan alegorik bir temas
son nesil bir kelam sýðýnýlan
anlaþýlamayan sözlerin iðrenç yanýlgýsý
kahreden bir trajedi
puslu zamanýn kaotik sancýsý mý cebimizde uyuyan?
içe iþleyen kederler ve son sürat bir yalnýzlýk insan ruhuna dokunan
gözle görünen her kabahatin ardýnda çýplak sezgisizlik
ah maneviyatýn tüm sembolleri
mavimsi bir efsun þah damarýmda
içime iþleyen saflýk
dýþýmda duran ceriha
farkýndalýðýn kursaðýnda ýþýldayan gerçeðin özü
yalýn ayaklý bir þizofrene bakýyorum aynada
tüm entrika ve düzenin ayyuka çýkan kýsmý
yanýlgýlarýn saf kan teorisi
ben düne bakarken daðýldým
gözümü kapayýp tekrar açtým
burada, þimdide...
merkez hanesinde...
kendimi oynuyorum
ve
sahne hepimizin!
Maide Yýlmaz Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Seyir LEOPARIN GÖZLERİ Kırık Aynada Vals zaman içi... Kupa Arabası GECE DÜŞLÜ KADIN papatya rüya mevsimi SİNEK VALESİ Nebahat