Huþû içinde ürperdi sabah, bir ezan sesiyle
Sabâ makamýndaki ilâhî bestesiyle...
Önce güneþ kýyam etti daðlarýn üzerinden,
Bir esintiyle rükua varýrken gülistanda güller
Bülbüller zikrederek tesbihle Yarataný
Ýlk gölgeler alnýný secdeye vurdu
Ve Âlem, namaza durdu...
Dua için açýlmýþ eller gibi göðe uzanan dallarda
Hýþýrdayan yapraklar, sanki dualar fýsýldýyordu;
Ýbadetini tamamlarken doða
Fark etmese de görmeyen gözler,
Bir kez daha doðduðu için
Gün, Allah’a þükrediyordu....
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.