Sehven sustuðunda bu geliþigüzellik beni sen söyle ilk.
Bilirkiþim ol musalla da ve yaþanmýþlýðýmý söyletme kimseye!
Derine çiz hüznümü,neþesini sal gitsin þarkýlarýmýn.
Baþladýðým her duam ruhsatým olsun.
Bölüþtüðüm her vaktin þahidine ikramým sayýlsýn ya da.
Ama sen söyle iyiliðimi,
iyiliðini bildiðimi bildir.
Saygýn sýfatlý nazarýný ser gölgeme.
Gövdeli kanatlarýný aç yüreðinin.
Bayraðým sen ol mesela yarýný varsa adýmýn.
Bir baþkasý sen bilsin beni.
Sen,
ben bilsen de günahýný
ben de,sen bileyim her hayrý.
Sana yakýþandýr çünkü bana dair olan her ihsan.
Çaðýr ve buyrunuz de sala’ma!
Ýnsanin derdi gözüne gerili mertek imiþ,
bildim.
Derdi yakýnýnda durunca bir dev oluyormuþ,
gördüm.
Derdinin dermaný basbas baðýrýrken saðýr,
ben burdayým ey dert sahibi derken kahýr oluyormuþ,
anladým.
Þimdiyse bir çöl ýssýzlýðýna mahkumum.
Ne sesim var ne sesimi arzulayan!
Bir ölünmek davasý olmalý insanýn.
Zor zamanlar da adanýp gidebileceði.
Bir zorluðun fevkinde,
bir yitikliðin dibine indiðin de
ya da vazgecildini farkedip suspusluðun orta yerinde terkedildiðinde.
Hýzýný artýrýp ömrünün son demine bir hamlede varmalý!
Baþka olacaðý yok çünkü hayatýn.
Baþka da seveceði yoksa daha durup durulmanýn bir hükmü de kalmamýþ demektir.
Bir helallik pankartý açýp sývýþmalý tezelden bu zamandan!
Ol dedi olduk
öl dediðinde öleceðiz!
Olduðumuz vakitten öleceðimiz vakte kadar neysek o olacaðýz.
Olduðumuz halin þükrü öleceðimiz halin sabrý olmalý,
bu siretin suretini söylemeliyiz hayata.
Ben,
beni böyle susmayý diliyorum.
Ben,
senin beni böyle söyleyip þahitlik yapmaný istiyorum.
Çünkü ben seni sadece böyle anlatýp susacaðým.
Dahasý bir kaç þiirin içine katýp baþka kalplerin aðýzlarýna da söyleteceðim!
Bir ölmenin daha süsü olacaðým bugün.
Þiir gelecek yüreðime,
zehrolan nefesimi dökeceðim vakte.
Kabataslak bir hesapla gün-ahlarýmýn cehennemini boylayacaðým.
Her bir sözcük dilimde infilak edecek.
Ben yine bir süsü olacaðým ölmenin.
Kanýmý kurutacak,sesimi yutacaðým.
Aklým uçurumlardan atacak kendini.
Suçüstü yakalanýp suretsiz bir aþký tadacaðým.
Duman duman savrulacak ruhum ve ben ölmenin ucuz bir haberi olacaðým!
Ve sen bir kez daha okuyacaksýn.
Ölmemin kanýksanmýþ ilanýný.
Beni yargýlayýp hakkým olaný teklif edeceksin aklýna.
Kalbin sükut ederek ölmesi kurtulmasý oldu diyecek.
Benim daha ölmeyi öðrenmemiþ bir çaylak olduðumu bilmeden!
Katýksýz bir aþkla yaþadýðým bu hayatýn künhünü henüz çözemediðimi umursamadan.
Ve þiir kýratýnda söyleyebileceklerime bakmadan.
Öldü,
kurtuldu hayat diyeceksin!
Öldü,
hayat bize kaldý diyeceksin
Sen,ben,biz ve onlar.
Herþey yarýný olduðu kadar umut,
yarýný olduðu kadar kýymet.
Dünün mihrabý yýkýk,
mýzrabý kýrýk.
Sen daha çok yarýnsýn bana,
ben daha çok dünüm kendime.
Biz hep yarýn olmanýn hükmüyüz.
Onlarsa dün olmuþ çoktan.
Mavinin sesi,
yeþilin kokusu,
beyazýn korkusu
ve her rengin duasý olmuþuz aslýnda hepimiz.
Bir kez kendimiz olduk çocukken.
Þimdi büyüdük onlarýn adýna,sanýna,þanýna ram olmak için.
Ne kahýr!