Yâr beni
Tutuþur üstünde küllenen ateþ
Aþkýnýn nârýyla, çöl yutar beni
Gönül yarasýdýr kabuk baðlamaz
Diyardan diyara, el atar beni
Desem ki rüzgâra duyur sesimi
Yâr ile alayým her nefesimi
Yollara savurur tüm hevesimi
Daðlarýn karýna, yel katar beni
Sinsice saplayýp baðrýma kama
Kanayan yarama uzatýr yama
Kula kulluðundan arlanmaz ama
Dilin ateþine, kul çatar beni
Denizler çekilir, gölde su kurur
Ýçimde firkatin korkusu durur
Cehennemler, için için kudurur
Bu yangýn yerinde, gül tutar beni…
Erol URAZ 05.02.2014 Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.