Rüzgâr
Doruklardan süzülmüþ özde sevda iþvesi
Aklýmý talan edip dertlere salan rüzgâr
Deryalara sevdalý bir gönülün neþ’esi
Yârin nefesi gibi içime dolan rüzgâr
Gâh çýkýp bir yangýndan, seslenir; iþte buyum
Gâhi söndürüp der ki; vasfa sýðmaz bir suyum
Sebebim, cism’i câným, aþklara meyyâl huyum
Geçtiði her bahçeden murâdýn alan rüzgâr
Geceler kaybolurken gözlerimin ferinde
Dillenir düþlerimin efsunlu bir yerinde
Yýldýzlarýn altýnda, sabahýn seherinde
Gülzârýn kokusuyla kapýmý çalan rüzgâr
Denizlerde yansýyýp suya karýþýr gibi
Dalgalarýn üstünde sanki yarýþýr gibi
Vuslatýn coþkusuyla zülfiyâr ýþýr gibi
Bir aný bin ömürle ölümsüz kýlan rüzgâr
Hiçliði kerpiç edip dolduran her boþluðu
Güneþin altýndaki gölgelerin loþluðu
Geçmiþ ve geleceðin muhteþem sarhoþluðu
Âþýðýn mâþuðuna aþkýný ilan rüzgâr
Erol URAZ 14.12.2018 Saray-Tekirdað
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.