Ay düþerken denize siyah çökmek üzere
Lâkin sular aldanýp mehtabý sandý cemre
Ýçimi dökmek vardý o anda hece hece
Sadedi idrak ile buz tutmasaydý gece
Uzletin nidalarý saðýrlarla söyleþsin
Gözlerimdeki yaþlar, iftirakla eyleþsin
Dilimden salýnýnca meczup birkaç kelime
Yýldýzlar dökülmüþtü hem de iki elime
Kalbimin yarýsýný, yarýsý avutmuþken
Harman rengi sevdamda hasadý kurutmuþken
Bir hasret ki peþimde inzibat eri gibi
Küllerin alazlandý gözümün feri gibi
Nabzýmýn her vuruþu yüreðimde bir rahne
Hekim der ki halime oynadýðýn son sahne
Çare deðildi artýk ismini zikretmemek
Devrik cümlelerimle mehtabý kahretmemek.
Gölgeden düþlerime suretin deyip baktým
Karanlýk kollarýna kendimi bir býraktým
Ecelin membasýný kem kadehinden içtim
Vefasýz bir adamýn solundan geldim geçtim
Dizlerimin baðýndan ilmek ilmek söküldüm
Çýplak zeminde gören sandý ki ilk kez öldüm.
Ýçimin sýð kentleri aþk ile savaþýrken
Öldüðümü hissettim turaba yaklaþýrken…..
30 Ocak 2014 / NÜS