Ýçine ölüm düþmüþ bir adamým nicedir.
Dost nefeslerden bulduðum her omuza yasladýmsa da baþýmý
ve yerin göðün her kavgasýndan ýrayýp vazgectimse de nefsimi hala kendimden razý bir adam olamadým.
Neyi okusam yanýlgý!
Ya harfler nizami deðil
ya da kelimeler yerinde deðil.
Kurduðum cümleler kibirli,kinli,cinli ama dinli deðil.
Güya içine ölüm düþmüþ bir adamým.
Yetmiyor.
Gerçek bir ölüm bulup içine bizzat düþmem gerekiyor!
Kendimi belgelediðim her yerden silsem,
her çerçeveden çýkarýp,
her varolduðum yeri boþaltsam diyorum.
Hesabý görülüp sorulacaklar arasýndan
yani içiyle içselleþemeyip gayri kabil yaþayanlar listesinden çýkarýlýrmýyým diye umud ediyorum.
Göðün çöplüðü olan bu dünyanýn çeri çöpü olmaktan kurtulup,
bir yaðmur damlasi gibi indirildiðim bu hayattan buhar olup geldiðim yere dönmek istiyorum.
Ve hemen simdi istiyorum.
Bir ses,
bir nefes,
varsa biraz yarýn içinde bir miskal umut,
tazesinden bir kaç iyi güzel kelime,
ihtiramlý ve kadim muhabbet,
kündeye gelmeyecek dostluk,
çokca sen!
Gerisi laf u güzaf,
kýl u kal,
körlük,
saðýrlýk
ve yokluk
ve hüzün
ve hicran
ve tepetaklak dünya!
Dürüst olmak gerekirse insan kendine karþý dürüst olamýyor.
Derdi belasýna bile kendine yaslanýp da ben,
bana çareyim demiyor.
Ya tutuyor kendini yardan atýyor ya da yarin kucaðýna.
Kendine bakýp da ben þunun þurasýnda bir adamým diyemiyor.
Kanýna canýna susamýþcasýna bir baþkasýný seviyor da kendini bir damla su kadar sevemiyor!
Aklýnýn ermediði kendini yok sayýp aklýna da eza ediyor.
Sonra mý?
Sonrasý hüsran ve hicran..!
Benim henüz sebebim yok yarýný yaþamaya.
Bir sevmen varsa bana dair senin icin yaþayabilirim ama!
Durumdan vazife çýkarýp bu durumda,
durulmalýyým ama!
Kendime sarýlýp ben olduðumdan daha cok sana sarýlýp"ben"olmalýyým!
Ve bir türkünün nakaratý gibi kalbime pelesenk yapýp adýný söylemeliyim!
Bu durumda sen ne yaparsýn ne edersin bilmiyorum.
Dört mevsimden hangisi olacaksan ve hangi aklýnla koklayýp yar olacaksan bana söyle ama.
Her kimse kendinin Bürutüsü ilk.
Her Bürütüs kendinin haklýsý!
Ýçimizdeki Bürütüslerin haklýlýðýný söylemelerine fýrsat verdiðimiz her vakit hüsrana uðramamýzýn nedeni.
Allah Bürütüsleri sevmiyorken ona hak payesi vermemeli
ve imkan tanýmamalýyýz!