Ey Dost;
Halimin helalliði için var olmak adýna uyanýp uyandýrdýðým her vakit öðretmeniyim kendimin.
Ve sevme hakkýmý var ederek sana karþý söyleyebiliyorum;
Ey dostum"Allah’tan korkup sakýn"
O’nun rahman ve rahimliðinin tilmizi ol.
Adli ilahi de beni ahvalimi bildiðin üzere deðil sevdiðin üzere söyleyip þahidim ol.
Yoksa benim helalliðimin beni kurtarmasýndan endiþe ederim!
Yoksa bu halimi de sekteye uðratýp tökezler,düþerim!
Kendini önceleten bir aðrýdýr dert!
Olur olmaz vakitleri iþgal eder.
Bir uykuyu paramparça edip adamýn dibini deler.
Kimileri buna aþk der kimileri aþ der.
Aslýnda varolmaktýr dert.
Nefes almak,seviyor olmak,acýkmak ve umut etmektir.
Bir de derler ki;dertler adamý adam eder.
Yalan.
Dertler adamý hiç eder.
Zira yaþýyor olmak derttir ve yaþayan ölmenin adayýdýr.
Bu yüzden ölülük dertlerden kurtulmak için ciddi bir hevestir...!
Bakýþlarýný topluyor insan ilkin ve sesleri bir bir yutuyor.
Sonra üzerine sinen yaþanmýþlýklarý buruþ buruþ oluyor.
Her günün tazeliðini solusa da içinde ölüp biten dünlerin kokusuyla an be an ölüyor.
Kalbi zayýflýyor sevme yorgunluðu çekiyor,
aklý kendi zahmýna bile tahammül edemiyor.
Pahasý azaldýkça hayatýn,
varlýðýnýn bedeli coðalýyor.
Ve çok yaþamanýn hayrýný daha çok iyiliklenmede arýyor insan...
Bir milyon yýl yaþasak bilmem kaç milyon günün ölümüne eþlik etmiþ olacaðýz.
Ve bu ölenlerin leþine bakýp ihtiyarlýyacaðýz.
En üst seviyeden sevdiðimiz dünyanýn sonunda terkedeni olacaðýz.
Akýl karý deðil bu hal.
Kalbin karý hiç deðil!
Ecel sefinesi gelse de bir önce binip gitsek