Bu beni sattığın kaçıncı mevsim

Sevgili...



...Kutsallýðýný yitiren bir aþk ile yazýyorum yokluðunun köþesinden içimden taþanlar senin, artýklarý benimdir...

Yitirdiðim gözlerinle halleþtim bu gece
Siy’âhýna bulanýrken düþlerin
Ellerim kollarýma kadar yanýk kokuyor
Acý da hissetmiyorum
Rýhtýmýnda beklerken ayrýlýðýn
Yine susacak
Yine ýzdýrábýndan yudumlayacaðým þiirlerin

Ben !
Sözüm ona çîft kiþilik bir âþkýn
Ex olmuþ satýrlarýna mezeydim sadece
Yedin-içtin, eðlendin
Gözlerime kilitledin korktuðum ne varsa
Güpegündüz yaþý küçük ihânet sardýn boynuma
Üstelik
Seni solum da taþýrken daha


Doluyum bu gece
Ardýma býraktýðým bir kaç satýrla
Bulutlara karýþtýrýyorum nefesimi
Gözlerimin önünde eriyen yüreðimi ve
yüreðine ödünç býraktýðým duygularý
Dirhem dirhem satýlýða çýkarýyorum
Ürkek bir ceylân edasýyla
Dolaþýyorum sesimdeki buðuyla

Yetim ruhum
Ýsyana meyilli bir dille haykýrýyorrr
Baðrýma ektiðin gülleri koparýyor
Gecenin gölgesinden sýyrýlarak bir türküye sýðýnýyorum
ve yýrtýk bir paçavra gibi atýlýyor
mahrum býrakýlýyorum yüreðinin mirasýndan
Genzime çektiðim teninin kokusuyla
Gizleniyorum kendimden geçenlere

Sevgilimmm...
Permeperîþân çocukluðum terketti beni
Dahi o çok sevdiðin saçlarýmýn karasý bile
Kendimden uzaklaþtým
Esip, savuruyorum cümleleri
Sorgulamýyorum bile savaþtýðým
hayatý ve sahtekâr âþklarýný


Bu beni S’ATTIÐIN kaçýncý mevsim
Düþen bakýþlarýna çýðlýk olmadý mý anýlarýmýz
Hertarafý hezeyân bu aþk
Kaldýrýmýna sýðmadý mý yokuþunun
Korkum ecelden deðil
Haylaz oyunlarýnýn sonunda acýnasý canýnýn yanmasýndan
ki biliyorsun

c/anýn c/anýmdý
Peki ya bu seni SEVDÝÐÝM kaçýncý mevsim

Sevgilim...
sitem yüklüyüm bu gece
Mektuplara sýðdýrsam sesimi
Kulaklarýný çýnlatýr mý okurken çýðlýklar
Týka basa sen doldurduðum içim
Ýnfilak eder mi meramýndan ayrýlýðýn

Bir kârdelen gibiyim
Asiyim
Kimseye boyun eðmeyen gözlerim
Parmaklarýmýn arasýndan süzüyor dudaklarýný
Bir sözünle bâhâr gelir yüzüme biliyorsun
Ama bu umursamaz tavýrlarýn
Deviriyor körpe bedenimi




Bu gece güzel günlerin âyrýlýk gecesi
Sensizliðin kollarýnda acýmýn hükmü yok biliyorumm
Ufukta görünen çâresizlik
inadýna yokluðunu düþürüyor bahtýma


Þimdi ört omuzlarýný sevgilim
Üþütmesin soluðunu yitirene kadar sesin
Daha sabaha doðan güneþe bensiz uyanacaksýn

Ve unutma !
geri dönmeyen herþey hatrýna
seni çocukluðum kâdâr çok özleyeceðim...

(Kocaman bakýþlýn)
Zeynn


Sosyal Medyada Paylaşın: