Derler ki:’Sabrýn sonu selamet’ Öyleyse sabret. Kahýr rengi gecelerde düþerse eðer gönlüne bir hasret Aðlarsa derinden gözü yaþlý þarkýlar Bir günlük bile olsa aldýrma Savur saçlarýný rüzgara Ser önüne güz ayazlarýný hükmet akþamlara Bir tek sen deðilsin özlemlerden bir demet Unutma ki Hazanýn solduramadýðý günlerde vardýr elbet Öyleyse sabret.
Boþ ver be dönsün dursun Küflü gecelerde mevsimler Býrak uyusun dursun Kör kuyularda mor kadifeli hayaller Ýsterse yaksýn umudun daðlarýný fýrtýnalý þimþekler Ýnkara durmasýn asla ettiðin o yeminler Yüksünmeden bekle Sakýn ölmesin yüreðinde o kýzýl karanfiller Sen sabret Sabret ki bir gün açsýn ellerinde gül damlasý sevgiler.
O zaman sabret Ayla, yýldýzla, toprakla açsýn gözlerindeki çiçek Bir düþe kur yalnýz gecelerini Mutluluk doldursun gülücük gamzelerini Her yaðmur sonrasý petek petek Aldýðýn her nefeste Ýnmesin hiç gönül tahtýndan Gök kuþaðý renklerinde ki kelebek Bir nehir aksýn damarlarýndan usulca Þiirimin dili gibi alev alev Kor gibi yürek yürek.
Bak gör o zaman nasýl dolanýr birbirine mevsimler Kar misali yýðýlýr gönlüne unuttuðun sevinçler Karlar eridikçe nasýl boy verir o güzel kardelenler Þiir þiir çoðalýr mýsra mýsra can bulur Köþesine saklanmýþ çocuk yürekler.
Sabrýn sonu selamettir Leyla Mecnun misali gözlerini kanatsa da dikenler Sabret Göreceksin bak nasýl yýkýlmaya mahkum kahrolasý engeller.
Yüksel Beyocaktan Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.