Ey aþk;
Akýl dýþý servetim…
Bu ruhu ýslak cehaletinin içinde mantýða yer yok
Her izi bir bakýþla alevlendirmeye yetecek harýn
Bin nefretle unutmalara yetiþemeyecek kadar, kül…
Týklým týklým yalnýzlýðýmla,
Ne kadar acý çekersem çekeyim,
Ben yine kendimi,
Seninle tedavi edeceðim…
Ey aþk;
Mevsimsiz açan çiçeðim…
Soldurmamak için,
Ne kadar toprakla bezesem de yüzünü
Üzerine damlalarca gözyaþý süzsem de,
Nafile!
Sen olaðan üstü görkeminle bildiðine okuyacak,
Yine saksýlara dar geleceksin…
Olasýlýklarla beslenecek,
Her sabah nefretin o yakýcý tadýný
Güneþ zannederek
Onunla giyineceksin…
Ey aþk;
Damarýmda durmayan tutkum…
Aklým neye aykýrý gelirse,
Sen kendine onu kýlavuz belleyeceksin
Ve can usul usul parmak aralarýmdan çekilirken,
Sen yine sinsice odamýn bir köþesinde durup
Sessizce sona eriþimi bekleyeceksin…
Çerçevelerden resmim inerken
Eski sevdalarýma yeni aþklar öngörecek,
Kalplerinden adýmý sildireceksin…
Ey aþk;
Yine de süreceðim elimi yüzümü
Ýsine…
Ölene dek daha çok ateþ var
Kendimi kavuracaðým,
Ýzninle…
Dip not: 1’den nasýl baþladýysam adýnla, 200. þiirimde aþkýn adýna, aþkla…
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.