penceremden geçerken bütün rüzgarlar
göç ediyordu leylekler
bahçemde ki sümbüller kokularýný
baþka diyarlara salmýþken
çýkýp bir türlü gelmemene bozuluyorum
kaybolduðun geçmiþte duyulan tiz bir çýðlýksýn
dün ve bu gün
tüm provakatör edaný takýnýp
kararan akþamýn kýzýllýðý içinde
bir ýþýk yakabileceðini düþünecek kadar savruðum
ileri adýmlayabilmene deli oluyorum
(belki de geri adýmlayan benim)
kendime bile itiraf edemediðim
için için kemirip duran bir gölgesin
hangi kýtanýn üzerinde bir noktadýr sýðýndýðýn
bunu bilmiyor olsam da Edria
kaybolan gülüþleri bir rüyada saklamak fikri
garip geliyor ilk
saklandý hepsi
...
sen sýðmadýðýn masaldan atlayýp
baþka masala sýðacak kadar cesurdun
ayný göðün altýnda baþka masallara sýðýnmak!
mavi bir sýklemen kadar imkansýz geliyor bana...
rüyalara inan demiþtin giderken Edria
inandým sanmþtým
kelimelerin anlamlý yanlarýný dolarken boynuma
iliþtirirken zihnime kederleri
gördüðümün rüya olduðunu sanýyordum
kabusa alýþýk gözlerimle...
sonsuzluðun ulaþýlmayan ütopya olduðundan
öyle emindim ki
sana dair ettiðim cümlelerin
çýkmazýnda uyuyakaldým gecelerce
bir gün düþ bozumuydu sanki
toza bulandý tüm iklimlerim
günlerce süren bir kuraklýðýn içinde kaldým
sonra eþsiz muson yaðmurlarý boþandý göðün yüzünden
ýslandým
çok ýslandým Edria
Korkunun içinden geçtim
kýrk mum yakýp dilemiþtim bir sesi bir nefesi
kendimi zincirlere vurmuþtum bir mahzende
ýþýklarý yakýp uyudum
þimdi bir nekahat döneminde sensiz
ilerliyorum
iyiyim!
ne kadar iyi olabilirse et ve kemikten ibaret bir ceset
solan göðe bakýyorum
nasýl baþka bir masala inandýðýný aklým almýyor hala
Nanu gitti Edria
o hiç gelemeyeceði diyarlarýn ardýna gitti
ben onu çok özledim
kahretsin!
tüm samimiyetimle seni özlemediðimi söyleyemem
cesaretimi takýnýp sana geri dön demeyi isterdim
ama gururlu olan yaným hala aðlýyor Edria
Eski evin yeni yüzünü görmelisin
güller öyle çoðaldý ki
hanýmeli evin en üsttüne týrmandý
hatýrlýyorum akþamlarý çok severdin
sonra bir öpüþ bir titreyiþ lavanta kokulu ayazda
baþýný omzuma koyup aðlamýþtýn hani hanýmelinin altýnda
bahçe de ömrüm duruyor
her gün onu biraz daha topraða gömüyorum
belki de bu kadar sulamaktan
solmuyorum Edria
kederleniyorum
her gün sabaha uzanan ellerimle
verandada oturuyorum eski koltuðunda
akþam oluyor
samanyolu ayný yerinde her gün ve her gece
senin yýldýzýn da orda
...
gece yükseliyor yine Edria
ben her gece ölümün içinden geçiyorum
ölmüyorum!
ýssýzlýk dýþýnda her þey yolunda
hiç bir karanlýða basmýyorum
ve çarpmýyorum alçalan gölgelere
yaþýyorum Edria
solan göðün altýnda
...
Deðerli yorumuyla þiirimi aydýnlatan Hasan Karaþahin’e teþekkürlerimle...
Maide özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Seyir LEOPARIN GÖZLERİ Kırık Aynada Vals zaman içi... Kupa Arabası GECE DÜŞLÜ KADIN papatya rüya mevsimi SİNEK VALESİ Nebahat