Ölüm sana baþka bir insanýn emriyle geldi.. Senin tebessümüne sýkýlýrken kurþun. Yaþamak sancýsý benim boynuma asýldý. küçük bedenin düþünce soðuk topraða Benim yüreðim yangýn yerine döndü..
Affet beni çocuk…
Yüzün o kadar masumdu ki Gözlerinde yýldýzlar vardý senin . Onlarýnkine inat maviydi gökyüzün. Cennetten gelmiþtin bu cehenneme. Ondandý ölümle mükafatlandýrýlman.
Affet beni çocuk…
Ölü doðmuþtu düþlerin. Sen bombalarý misket sanýrken Koþtuðun mayýn tarlasýnda Koptu bir bacaðýn… Bilirim umutlarýn vardý senin Salýncakta salladýðýn
Affet beni çocuk...
Senin çýðlýðýn büyüdükçe Biz daha da saðýrlaþtýk Annenin ninnileri aðýt olmuþken Ve korkarken seni iþgale uyandýrmaya. Biz ekrandaki dramatik filmlere aðladýk.
Affet beni çocuk...
Acýný süpüremiyorum içimden Bakma gözlerime öyle. Vurma ayýbýmý yüzüme. Bir avuç toprak için. Avuçlarýna gömdük umutlarýný. Acýmasýzca kurþuna dizdik yarýnlarýný
Affet beni çocuk...
Barýþtý senin adýn ama sen savaþta öldün!
EzHeR
“ Bedeninden ziyade kalbi darma daðýn bir savaþ çocuðuyum ben. Þimdi çok uzaklardan sesleniyorum size. Renklerin en güzellerinin içinde kanat takýp özgürlüðe uçuyorum. Üzgünüm sizleri de beklerim diyemiyorum. Çünkü burada sadece beyaz kanatlý kuþlara yer var.” deniz molla Sosyal Medyada Paylaşın:
EzHeR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.