YAKTIM KANATLARIMI.

Sen mutlu ol diye bütün kanatlarýmý yaktým ben.
Kanattým ayaklarýmý.
Öldürdüm yarýnlarýmý.
Sen gül diye kimseyi aðlatmadým.
Sana engel deðildim ben.
Ayakbaðý da deðildim.
Yürüdüðün yolda dursaydý bedenim.
Sana vermeseydi geçit.
Göstermeseydi aydýnlýðý,
Ben o bedeni parça parça eder atardým köpeklerin önüne.
Yaranamadý diye bu yürek.
Yaðmurlu bir havada celledýn eline býraktýysa kendini,
Ve celladýn insafýna kaldýysa nefesi.
Ve sehpaya vurduysa tekmeyi bir gece vakti.
Sirf varsýn diye yaptýysa bunu.
Var ol diye sen yok ettiyse kendini,
Yeter aðlatma...
Gider tanrýnýn zoruna.
Sýðýnma bahanelere þimdi.
Avutma kendini.
Bak karanlýk.
Hava buz gibi.
Sis kar tipi.
Köpekler bir köþeye sinmiþ.
Açlýktan ölecek kediler.
Gözümde yaþ diþlerim kan içinde.
Yürüyorum gözleri kapalý ölüme.
Kir bulaþtý beyaz düþümüze.
Karanlýk çöktü iþte.
Kurtlarýn gözetlediðý bir sahnede.
Hiç hesapta olmayan bir rol veriliyor bana.
Ve bir ses kulaklarýmda.
Bir ses ki konuþamýyorum þaþkýnlýktan.
Ayaklarým kesiliyor yerden.
Gidiyorum diyor dudaklarýn.
Git Allahýndan bul diyorum.
Beddualar diziliyor dilime.
Piþman oluyorum hemen.
Sona yaklaþmak üzereyken.
Hain bir gidiþle biyor film.
Aldatýlan yüreðimin muhasebesini yapamýyorum.
Ýntikam almadan kin duymadan nefret etmeden bu iþkenceyi kabulleniyorum.
Zulmü yapan sensin ya görmezden geliyorum herþeyi iþte.

Sosyal Medyada Paylaşın: