Bu gün benim konuk günümdü kapýmý ilk çalan hayalin ilk misafirimdin
denedik elden gelenin en olmazýný dikildi karþýmýza gerçekler
uzak yoldan geliyorsun yorgunsundur gülmeye konuþmaya yoksa takatin beklerim gün aðarana kadar ömrümün sonuna kadar da olsa seni beklerim
dur derim saate rüzgara esme çýt çýkarmam dibinde dizinin beklerim yol yorgunluðun geçip de konuþana dek
bu gün benim konuk günüm hayalin ilk misafirim iyimserim gördüðün gibi sabýrlýyým sabýrlýydým
takýp yüzüme gülücükten bir maske olur ya belki de gerçekten gülüm/serim ben hep bu gününü bekledim beklemiþim razý oldum hayaline de
unutmadan yüzünü sesinin o sýcacýk týnýsýný unutmadan bekledim ve aþkla bakan gözlerinin yumuþacýk okþayýþý tenimde
sabaha mevsimlere dair tasvirlerin adýma dilediðin dileklerini unutmadým
sendin sabahýmýn ilk günaydýný mümkün mü tutsun þimdi ellerimi tutsak hayali ellerin
kalbimdeki yerin bilesin tahtýndýr hoþ geldin konuðum hoþ geldin
gün aydýnlarýnla sabahlarýma doðan ilk güneþ sendin seninle odama doðardý güneþ güvercinler konardý pencerelerime beyaz atlarýnýn nal þýkýrtýlarýyla gelip geçerdin caddelerimden hayali ellerin her an benim elimde hiç konuþmadan bir ömür boyu bakýþsak yeter
bin yýl geçse de unutmam seni kalbimde misafir ederim seni hayalim hayalini kucaklayarak hoþ geldin diyorum hoþ geldin hayali sevgili
Yüksel Nimet Apel
25/Ocak/2014/Cumartesi/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.