Bir köhne kadit parçasý, bir çehresi menhus, Zulmetler içinde mütereddit, mütelâþi, Daim mütefekkir görünen, kendine mahsus Efkârý sakimane ile âleme karþý Ateþ saçarak etmede her gün bizi tehdit, Âmali harisanesini eyledi tezyit... Gördükçe bu mazlumlarýný, sinesi maðrur, Týrnaklarýný aileler kalbine saplar; Maðdurlarýnýn her biri bir kûþede aðlar, Katlandý vatan görmeðe evlâdýný makhur... Birçoklarýmýz mahpes-ü menfada süründük. Ey gazii mecruhu vega dideye döndük. Ey kanlý eliyle vatan âmaline hail, Ey enmilei sürbu cinayata delâil Teþkil eden ey köhne kadit, katili efkâr, Ey katili þübbaný vatan, katili ahrar, Ey varlýðý bir millet için bâdii zillet. Ey çehresi ifrite veren dehþeti vahþet, Zindanlarý, menfalarý, mahpesleri doldur, Ziniciri esaretle bütün hisleri dondur. Tesmimi nefes, nefyi ebet, sonra denizler.. Her girdiðin evlerde durur kýrmýzý izler... Kâbus ve ihanetten vatan can çekiþirken Âtimizi dendaný harisin kemirirken Bir gün Rumeli daðlarý envara boyandý; Hürriyetin enfasý ile herkes uyandý.
Mustafa Kemal ÞANLI ORDU GAZETESÝ : 24 Kasým 1908
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.