Öyle sustum ki
Karanlýk barikatlar kuruldu yüreðimin sesine
Hiç bir söz iliþmesin diye ruhuma
Çýkarýyorum kendimi lekesi bulaþmýþ bir aþktan
Vurulmasýn
Sessizliðimden vurmasýn kurþunlar beni
Hasat ediyorum bu gece bütün þiirleri
Susuz býrakýlan vuslatýn kafesinde sabahlýyor
Geç kalmýþ bir ayrýlýðý sýrtlanýyorum
Taþýmaya niyet ediyorum gönüllüce
çiðneyerek çimenlerini ölümün
Öyle dakikalar saydým ki
Zamaný atlatarak çitlerden
Kendi uçurumundan düþmek için gözlerimin
Töresine bile karþý geldim cümlelerin
kulaklarýmý çýnlatan sessizliðin aðýr hakaretlerini bile
yuttum
Öylesine kavruldum ki
Caný bile nasýýl yandý ateþin harýnýn
Hücrelerime su serpen gözyaþlarýmý
Uzaðýna serpiyorum kirpiklerinin
Bilmediðin bir yerde aðlýyorum
Aðrýyarak
Öyle gürültülü ki yokluðun
Soðumuþ bedenimden hesap soruyor hayaller
Cehennemine varmadan ayrýlýðýn
Kendi duygularýnda boðulan bir günahkar oluyorum
Soyunuyorum tevbelere
Defnedilmeyi bekleyen bir ’aþk’ýn
Kefenini hazýrlýyorum aðýtlar yakarak
Duasý okunurken baþucunda
Ýnciniyor üç harfin buz kesilen dili
Dalýna tutunan yuvanýn kuþu gibi
Çýrpýnýyorum düþmemek için
Yitiriyorum gözlerimin rengini
D/üþüyorum
Hýçkýrýklar tutuyor yüreðimi
Vakti doldu artýk sabrýn
Topraða bulaþtýrýyor ellerimi
Bedenim tutuþuyor rüzgarýndan mevsimin
Sýrtýndan vurulan buruk dilim
Soðuk musalla taþý üzerinde dinleniyor
Ve alaycý bir rüzgâr esiyor
Ben siz söken bir þafak üzerinden
zєץиєp є¢є єяєи
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.